Harry Potter and the chambre of secrets(ฉบับคนติ๊งต๊อง)

เนื้อเรื่อง

มีเด็กชายคนหนึ่งเขาฝันว่าจะได้เป็นแฮร์รี่ พอตเตอร์แต่เขาทำไม่ได้เขาก็เลยทำมันเอง
 เขาอาศัยอยู่ในจังหวัดสุพรรณบุรี  เขาเป็นมิตรกับพวกยากจนและติ๊งต๊อง
 เขาได้สั่งเพื่อนว่า รอนเธอช่วยเขียนจดหมายให้หน่อยเอาหมึกสีเขียวนะ
 และเขาก็ได้ไปคุ้ยทั้งขยะพร้อมร้องว่า " อ้า นี้แหละหมวกคัดสรรรค์ " แท้จริงแล้วมันคือหมวกของคนเก็บขยะทำตกไว้
 เขาเดินไปตามร้านขายเศษผ้าพร้อมบอกว่าขอเสื้อคลุมฮอกวอร์ตหน่อยครับ เจ้าของร้านก็รู้ว่ามันไม่เต็มจึงเอาผ้าห่มขาดๆสีดำให้เขาไป
 แฮร์รี่ ผู้ยากไร้เดินไปถึงร้านเสมาทอง "ขอซื้อคัตเตอร์อันหนึ่งครับ"
 แล้วก็ก็รีบออกจากร้านแล้วใช้คัตเตอร์กรีดหน้าผากให้เป็นรูปสายฟ้า
 แล้วเขาก็เดินไปโรงพยาบาลเจ้าพระยา แล้วถามว่า"นี่เซนต์มังโกหรือเปล่าครับ ช่วยด้วยผมถูกโวลเดอร์มอร์โจมตีเลือดไหลเต็มเลย ที่ ที่ หน้าผากครับ "
 "แล้วเขาก็ออกจากโรงบาลไปยังร้านขายลูกโป่งแล้วบอกว่า พี่ครับขอไม้กายสิทธิ์หนึ่งอัน "พ่อค้าจึงหยิบไม้ลูกโป่งสีน้ำตาลให้
 แล้วเขาก็ไปคุ้ยถังขยะอีกครั้ง แต่ก็หาไม่เจอเขาจึงไปขโมยไม้กวาดคนกวาดขยะมาแล้วอ้างว่ามันคือนิมบัส 2000 
 เมื่อเย็นลงเขาไปหาทนายความแล้วถามว่า "คุณครับขอซื้อตำรากฎหมายจากคุณหน่อยครับมันเหมือนตำราวิชาเวทย์มนต์
 พอ 11.00น.เขาไปรอรถด่วนฮอกวอร์ตที่สถานีสุพรรณบุรีแต่แล้วพอเที่ยงเขาก็ไม่เห็นรถด่วนมา
 เขาจึงมาเรียกรถสามล้อไปโบสถ์คริตส์
 เขาเคาะประตูเพื่อแล้วตะโกนว่า นี่ฮอกวอร์ตหรือเปล่า
ผมตกรถ เข้าประตู 9 3/4 ไม่ได้
 บาทหลวงเปิดประตูมาเข้าร้องว่า "สวัสดีครับศาตราจารย์ ดัมเบิลดอร์ เมื่อแม่ชีผ่านมาเขากล่าวว่าสวัสดีครับศาตราจารย์มักกอนนากัล
 เขารีบถามว่าหอคอยกริฟฟินด์อยู่ไหนครับ
 โน่น!แฮร์รี่ ตรงหอคอยสูงๆ มีประตูอัลลอยด์ทุกด้าน
 คืนหนึ่งแฮร์รี่ แอบลงจากหอคอยตอนนั้นมีข่าวลือห้องขังแห่งความลับ เขาจึงมาคนเดียวแล้วเดินไปที่ทุ่งนา ที่ทุ่งนามีกระต๊อบหลังหนึ่ง แฮร์รี่แอบเอาไม้กวาดไป แล้วเคาะประตู"แฮกริดๆอยู่หรือเปล่า"
 ใครนะ แล้วแฮกริดก็เปิดประตู อ้อ แฮร์รี่เองมามาฦฉันทำเค้กก้อนหินให้นาย
แล้วแฮร์รี่ก็กินแฮร์รี่ฟันหักทันที แฮร์รี่ชักไม้กายสิทธิ์ออกมาแล้วพึมพำคาถาแตะปากตัวเองแต่ก็ไม่ได้ผล
 แฮรืรี่ขี่ไม้กวาดกลับหอคอยกริฟฟินดอร์ แต่ประตูอัลลอยล็อกแฮร์รี่ จึงปีนประตูแล้วขย่ม "เปิดเว๊ย เปิด ฉันแฮร์รี่นะ เปิด" แฮร์รี่เหนื่อยแต่ก็ไม่มีใครเปิด
 พอแฮร์รี่จะโดดลงประตูเสื้อคลุมเก่าๆก็โดนเหล็กแหลมบนประตูเกี่ยวขาด 
แฮร์รี่ก็สะบัดทิ้งทันที "บ้านรวยโว๊ย"
 และแฮร์รี่ ก็มานั่งกับพื้น พร้อมเอ่ยลอยๆ "ไอศครีมเชอร์เบ็ตรสมะนาว" โอ้วไม่ทันใดนั้นประตูเหล็กเปิดออก แต่! มันลมไปทั้งแถบเลย ประตูพังเพราะแรงของแฮร์รี่
 แต่แฮร์รี่กลับคิดว่า ฉันไม่ได้ทำ แล้วเผ่นเข้าหอคอยไปโดยทิ้งเสื้อคลุมไว้ที่นั้น
 เมื่อขึ้นหอคอยแฮร์รี่เห็นเฮอร์ไมโอนี่ ตัวแข็งถื่อพร้อมถือหนังสือแฟชั่นนอนอยู่บนพื้น
 เฮ้อเพื่อนฉันจะบ้าจนช็อคกับหนังสือแฟชั่นน่าตลกและแฮร์รี่ก็เดินผ่านไปโดยไม่ห่วงเพื่อนเลย
 ฟิแอรี่ ๆ
 ไครนะ
 รอนเหรอ
 ทำไมมีอะไรเรียกแต่เช้า
 นายรู้ไหมเฮอร์ไมโอนี่เห็นบาซิลิสก์จนตัวแข็ง และประตูหน้าหอคอยก็พังด้วย
 อะไรนะ!รอนเธอโกหกใช่ไหม
 ัจะบ้ารึ
 ~ ก็เมื่อคืนชั้นเห็นเฮอร์ไมฦโอนี่นอนดูหนังสือแฟชั้นจนตัวแข็ง
 อ้าวเหรอ
 แล้วประตูที่พังหล่ะ
 โธ่ฉันทำเองแหละ
 อะไรนะแฮรร์รี่
 ใช่ฉันทำอย่าไปบอกใคร
 แต่ฉันว่าไม่ทันแล้ว เพราะเสื้อคลุมเธอติดอยู่ที่ประตูและมักกอนนากัลก็จะมาแล้ว
 แฮร์รี่!เธอใช่ไหมที่ทำประตูพัง เธอจะต้องถูกกักบริเวณ
 แล้วคืนนั้นแฮร์รี่ ก็ต้องถูกกักบริเวณ ในห้องคุมขังกักบริเวณแล้วแฮร์รี่ก็นั่งในห้องกักบริเวณ
 แฮร์รี่เกิดอาการกลัวบาซิลิสก์จับใจเมื่ออยู่ในห้องนั้น และในที่สุดแฮร์รี่ก็ต้องเผชิญหน้ากับมัน  มันคืองูที่มีสีเขียวตัวเล็กมาก มันคืองูเขียว แฮร์รี่กลัวจับใจดึงไม่ลูกโป่งมาตีงูเขียวและเอาซากเก้าอี้ในห้องนั้นตีซ้ำ
 "เนี่ยะเหรอบาซิลิกซ์"
 และแฮร์รี่ก็รีบถีบประตูห้องจนพัง โมโหร้ายมากๆ แล้วเขาก็รีบไปบอกอาจารย์ว่าบาซิลิซก์ตายแล้วเขาดีใจมากๆ
 และเขาก็ได้กลับบ้าน โดยรถด่วนฮอกวอร์ต-สุพรรณบุรี